Paka Mapepe na Safari ya Shujaa

Kulikuwa na paka mdogo mwenye jina la Mapepe, aliyejulikana kwa tabia yake ya kupenda kujua kila kitu. Mapepe alikuwa na manyoya meupe kama barafu na macho ya rangi ya kijani kibichi yaliyong’aa usiku kama nyota. Alikuwa akiishi kwenye kijiji kidogo kilichozungukwa na msitu mnene uliotisha, msitu ambao wanyama wote waliambiwa wasikaribie.

Siku moja, Mapepe akiwa anachunguza pembe ya shamba, alisikia kelele za ajabu kutoka msituni. Ingawa paka wengine walikimbia, Mapepe alichomoa ushujaa wake na kuingia msituni. "Nani anaweza kunizuia?" aliwaza, akinyata kwa tahadhari.

Baada ya kutembea kwa muda, Mapepe alikuta kijana wa ndege mdogo aliyejificha kwenye shimo la mti, akilia kwa uchungu. Ndege huyo alimwambia, "Nimepotea! Wazazi wangu wako ng'ambo ya mto mkubwa, lakini sijui njia ya kufika."

Mapepe alitabasamu, akitumia mbinu zake za mpelelezi. Alimuambia ndege, "Usijali, nitakupeleka salama." Safari yao haikuwa rahisi. Walikabiliana na nyoka mwenye sumu, lakini Mapepe, kwa kuruka kwa ustadi, aliweza kumzidi ujanja. Walivuka mto kwa kutumia shina la mti lililoelea, huku Mapepe akihakikisha ndege mdogo hayumbishwi na mawimbi.

Hatimaye, walipofika upande wa pili wa mto, ndege mdogo alilia kwa furaha alipowaona wazazi wake wakimsubiri. Wazazi wake walimshukuru Mapepe kwa moyo wa dhati. "Wewe ni shujaa wa kweli, Mapepe," walisema.

Mapepe alirudi kijijini akiwa amechoka lakini mwenye furaha, akiendelea na maisha yake ya kawaida. Lakini kwa kijiji kizima, Mapepe hakuwahi kuwa paka wa kawaida tena. Alikuwa shujaa wa msitu, paka mapepe ambaye alithubutu kufanikisha yasiyowezekana.

Na kwa kila usiku, akilala, nyota zilimwangazia kama kumbukumbu ya safari yake ya kishujaa.