KUNA TOFAUTI KATI YA KUWA NA NAMBA YA SIMU NA KUWA NA MAWASILIANO...
Katika ulimwengu uliojaa miunganisho, ni rahisi kukosea wingi kwa thamani. Tunasherehekea orodha ndefu za anwani, mamia ya wafuasi, na "marafiki" wengi kwenye mitandao ya kijamii. Lakini maisha yanapokuwa mazito, wakati dhoruba za maumivu, hasara, au kutokuwa na uhakika zinapopiga, sio idadi ya majina inayotuokoa. Ni sauti chache zinazojibu tunapopiga simu. Watu ambao ni muhimu sana sio tu maingizo kwenye simu yako. Ndio ambao majina yao yanaonekana mara kwa mara katika kumbukumbu zako za simu, si kwa sababu ya urahisi, lakini kwa sababu uwepo wao unahisi kama nyumbani. Ni wale wanaosikiliza bila hukumu, ambao hukaa hata wakati ukimya ndio unaweza kutoa. Maandiko yanatukumbusha "Rafiki hupenda siku zote, na ndugu amezaliwa kwa siku ya taabu." Urafiki wa kweli haupimwi kwa picha tunazopiga pamoja, karamu tunazohudhuria, au salamu zinazotolewa kwa mazoea. Inapimwa kwa uwepo, kwa mioyo inayosimama kando yako kwenye vivuli, bila kuuliza chochote isipokuwa nafasi ya kutembea nawe.
Fikiri juu yake. Ni lini mara ya mwisho ulipohitaji mtu wa kumweleza siri zake? Je, ulivinjari watu unaowasiliana nao bila kikomo, au je, moyo wako ulitulia kwa wachache waliochaguliwa? Hayo machache, hapo ndipo hazina ya maisha ilipo. Wakati wa furaha, wengi watasherehekea na wewe. Lakini wakati wa mapambano, ni wale wa kweli tu wanaobaki. Hawahitaji maelezo au maneno kamili. Wanajitokeza tu. Na uwepo wao pekee unakuwa faraja ambayo hukujua unahitaji. Urafiki sio juu ya wangapi unaowajua, lakini jinsi unavyojulikana kwa undani. Linda urafiki huo. Walee. Kuwa sauti hiyo kwa wengine. Kwa sababu katika maisha haya ya muda mfupi, ambapo siku zinaweza kugeuka zisizo na uhakika bila ya onyo, utajiri mkubwa tunaoshikilia sio pesa, lakini mioyo ambayo inatujali kikweli. Basi wapendeni wanao jibu, wanao sikiliza, na wanao kaa. Kwa maana mwishowe, uzito wa maisha huhisi mwepesi unapobebwa na mikono inayokupenda kweli.
Katika ulimwengu uliojaa miunganisho, ni rahisi kukosea wingi kwa thamani. Tunasherehekea orodha ndefu za anwani, mamia ya wafuasi, na "marafiki" wengi kwenye mitandao ya kijamii. Lakini maisha yanapokuwa mazito, wakati dhoruba za maumivu, hasara, au kutokuwa na uhakika zinapopiga, sio idadi ya majina inayotuokoa. Ni sauti chache zinazojibu tunapopiga simu. Watu ambao ni muhimu sana sio tu maingizo kwenye simu yako. Ndio ambao majina yao yanaonekana mara kwa mara katika kumbukumbu zako za simu, si kwa sababu ya urahisi, lakini kwa sababu uwepo wao unahisi kama nyumbani. Ni wale wanaosikiliza bila hukumu, ambao hukaa hata wakati ukimya ndio unaweza kutoa. Maandiko yanatukumbusha "Rafiki hupenda siku zote, na ndugu amezaliwa kwa siku ya taabu." Urafiki wa kweli haupimwi kwa picha tunazopiga pamoja, karamu tunazohudhuria, au salamu zinazotolewa kwa mazoea. Inapimwa kwa uwepo, kwa mioyo inayosimama kando yako kwenye vivuli, bila kuuliza chochote isipokuwa nafasi ya kutembea nawe.
Fikiri juu yake. Ni lini mara ya mwisho ulipohitaji mtu wa kumweleza siri zake? Je, ulivinjari watu unaowasiliana nao bila kikomo, au je, moyo wako ulitulia kwa wachache waliochaguliwa? Hayo machache, hapo ndipo hazina ya maisha ilipo. Wakati wa furaha, wengi watasherehekea na wewe. Lakini wakati wa mapambano, ni wale wa kweli tu wanaobaki. Hawahitaji maelezo au maneno kamili. Wanajitokeza tu. Na uwepo wao pekee unakuwa faraja ambayo hukujua unahitaji. Urafiki sio juu ya wangapi unaowajua, lakini jinsi unavyojulikana kwa undani. Linda urafiki huo. Walee. Kuwa sauti hiyo kwa wengine. Kwa sababu katika maisha haya ya muda mfupi, ambapo siku zinaweza kugeuka zisizo na uhakika bila ya onyo, utajiri mkubwa tunaoshikilia sio pesa, lakini mioyo ambayo inatujali kikweli. Basi wapendeni wanao jibu, wanao sikiliza, na wanao kaa. Kwa maana mwishowe, uzito wa maisha huhisi mwepesi unapobebwa na mikono inayokupenda kweli.
KUNA TOFAUTI KATI YA KUWA NA NAMBA YA SIMU NA KUWA NA MAWASILIANO...
Katika ulimwengu uliojaa miunganisho, ni rahisi kukosea wingi kwa thamani. Tunasherehekea orodha ndefu za anwani, mamia ya wafuasi, na "marafiki" wengi kwenye mitandao ya kijamii. Lakini maisha yanapokuwa mazito, wakati dhoruba za maumivu, hasara, au kutokuwa na uhakika zinapopiga, sio idadi ya majina inayotuokoa. Ni sauti chache zinazojibu tunapopiga simu. Watu ambao ni muhimu sana sio tu maingizo kwenye simu yako. Ndio ambao majina yao yanaonekana mara kwa mara katika kumbukumbu zako za simu, si kwa sababu ya urahisi, lakini kwa sababu uwepo wao unahisi kama nyumbani. Ni wale wanaosikiliza bila hukumu, ambao hukaa hata wakati ukimya ndio unaweza kutoa. Maandiko yanatukumbusha "Rafiki hupenda siku zote, na ndugu amezaliwa kwa siku ya taabu." Urafiki wa kweli haupimwi kwa picha tunazopiga pamoja, karamu tunazohudhuria, au salamu zinazotolewa kwa mazoea. Inapimwa kwa uwepo, kwa mioyo inayosimama kando yako kwenye vivuli, bila kuuliza chochote isipokuwa nafasi ya kutembea nawe.
Fikiri juu yake. Ni lini mara ya mwisho ulipohitaji mtu wa kumweleza siri zake? Je, ulivinjari watu unaowasiliana nao bila kikomo, au je, moyo wako ulitulia kwa wachache waliochaguliwa? Hayo machache, hapo ndipo hazina ya maisha ilipo. Wakati wa furaha, wengi watasherehekea na wewe. Lakini wakati wa mapambano, ni wale wa kweli tu wanaobaki. Hawahitaji maelezo au maneno kamili. Wanajitokeza tu. Na uwepo wao pekee unakuwa faraja ambayo hukujua unahitaji. Urafiki sio juu ya wangapi unaowajua, lakini jinsi unavyojulikana kwa undani. Linda urafiki huo. Walee. Kuwa sauti hiyo kwa wengine. Kwa sababu katika maisha haya ya muda mfupi, ambapo siku zinaweza kugeuka zisizo na uhakika bila ya onyo, utajiri mkubwa tunaoshikilia sio pesa, lakini mioyo ambayo inatujali kikweli. Basi wapendeni wanao jibu, wanao sikiliza, na wanao kaa. Kwa maana mwishowe, uzito wa maisha huhisi mwepesi unapobebwa na mikono inayokupenda kweli.
