HAKUNA MUHIMU ZAIDI YA HURUMA...
Tunaishi katika ulimwengu unaotukuza mafanikio. Ulimwengu ambamo kazi zinaabudiwa, utajiri unaheshimiwa, akili inasifiwa, na hadhi inafuatiliwa kwa shauku isiyokoma. Lakini mwisho, tunapovua vyeo, digrii, akaunti za benki, na marupurupu, ni nini kinachobaki? Ni nini hasa kinatufafanua? Si sifa tulizopata, wala mali tulizojilimbikizia, wala si nguvu tulizo nazo. Hapana, kipimo cha kweli cha mtu ni jinsi alivyohisi kwa undani wengine. Hakuna, hakuna kitu, ni muhimu zaidi kuliko huruma kwa mateso ya mwanadamu mwingine. Sio kazi yako, sio utajiri wako, sio akili yako, na hakika sio hali yako. Mambo haya ni ya kupita; hunyauka kama majani chini ya jua kali. Lakini huruma, uwezo wa kumtazama mwanadamu mwingine na kuhisi maumivu yake kana kwamba ni yako mwenyewe, ni ya milele. Siku hizi, tunasikia mengi kuhusu upendo. Upendo kwa wanadamu, upendo kwa wasio na upendeleo, upendo kwa wanaoteseka. Lakini acheni tusimame kwa muda na kujiuliza: Upendo ni nini ikiwa hauonyeshwa kwa vitendo? Mapenzi ambayo yanasalia kuwa tangazo tu, hotuba iliyobuniwa kwa uzuri, au chapisho la mitandao ya kijamii lililoandikwa kwa werevu ni unafiki tu. Ni unyongovu, onyesho tupu, la kujitolea la wema ambalo halimaanishi chochote unapokabiliwa na mateso halisi ya mwanadamu.
Kwangu mimi, upendo wa kweli lazima uonekane. Ni lazima usikike. Ni lazima uonekane. Neno la fadhili ni zuri, lakini haliwezi kulisha mtoto mwenye njaa. Kupumua kwa huruma ni heshima, lakini hakuwezi kuwaweka wasio na makazi. Tweet iliyotungwa vyema kuhusu mshikamano haimaanishi chochote ikiwa tutapita mateso bila kujali. Tunaishi katika zama za unafiki mkubwa. Wakati ambapo watu huchangisha fedha kwa ajili ya maskini huku wakiwadharau mioyoni mwao. Wakati ambapo watu huzungumza kwa ufasaha kuhusu mapenzi huku wakiwakanyaga wengine ili kupanda ngazi ya mafanikio. Wakati ambapo watu hutabasamu hadharani lakini wanasaliti faraghani. Ikiwa tutaishi kwa heshima, ikiwa tunataka kuhifadhi asili ya ubinadamu, lazima tuache unafiki huu. Ni lazima tuache kudai upendo huku tukifanya ubinafsi. Ni lazima tuache kuhubiri wema huku tukitembea katika ukatili. Lazima tuache kupiga makofi kwa hisani hadharani huku tukipuuza mateso kwa faragha. Huruma sio huruma. Huruma inasimama kwa mbali na kusema, "Ninajisikia vibaya kwako." Huruma hupiga magoti kando ya mateso na kusema, “Maumivu yako ni maumivu yangu. Machozi yako ni machozi yangu.” Uelewa ndio unaotufanya kuwa wanadamu. Ndiyo unaotenganisha upendo na utendaji, wema na utangazaji, na unyoofu na unafiki. Jamii isiyo na huruma ni msitu, ambapo ni wenye nguvu pekee wanaosalia, na wanyonge huangamia kimya.
Kwa maana mwisho, tunaposimama mbele ya Muumba, hatatuuliza tulipata kiasi gani, tulipanda juu kiasi gani, au tulipata umaarufu gani. Atatuuliza, “Je, ulipenda? Je, ulijali? Uliwahurumia wanadamu wenzako?” Tusisubiri siku hiyo ndio tujibu. Wacha maisha yetu yawe jibu.
HAKUNA MUHIMU ZAIDI YA HURUMA...
Tunaishi katika ulimwengu unaotukuza mafanikio. Ulimwengu ambamo kazi zinaabudiwa, utajiri unaheshimiwa, akili inasifiwa, na hadhi inafuatiliwa kwa shauku isiyokoma. Lakini mwisho, tunapovua vyeo, digrii, akaunti za benki, na marupurupu, ni nini kinachobaki? Ni nini hasa kinatufafanua? Si sifa tulizopata, wala mali tulizojilimbikizia, wala si nguvu tulizo nazo. Hapana, kipimo cha kweli cha mtu ni jinsi alivyohisi kwa undani wengine. Hakuna, hakuna kitu, ni muhimu zaidi kuliko huruma kwa mateso ya mwanadamu mwingine. Sio kazi yako, sio utajiri wako, sio akili yako, na hakika sio hali yako. Mambo haya ni ya kupita; hunyauka kama majani chini ya jua kali. Lakini huruma, uwezo wa kumtazama mwanadamu mwingine na kuhisi maumivu yake kana kwamba ni yako mwenyewe, ni ya milele. Siku hizi, tunasikia mengi kuhusu upendo. Upendo kwa wanadamu, upendo kwa wasio na upendeleo, upendo kwa wanaoteseka. Lakini acheni tusimame kwa muda na kujiuliza: Upendo ni nini ikiwa hauonyeshwa kwa vitendo? Mapenzi ambayo yanasalia kuwa tangazo tu, hotuba iliyobuniwa kwa uzuri, au chapisho la mitandao ya kijamii lililoandikwa kwa werevu ni unafiki tu. Ni unyongovu, onyesho tupu, la kujitolea la wema ambalo halimaanishi chochote unapokabiliwa na mateso halisi ya mwanadamu.
Kwangu mimi, upendo wa kweli lazima uonekane. Ni lazima usikike. Ni lazima uonekane. Neno la fadhili ni zuri, lakini haliwezi kulisha mtoto mwenye njaa. Kupumua kwa huruma ni heshima, lakini hakuwezi kuwaweka wasio na makazi. Tweet iliyotungwa vyema kuhusu mshikamano haimaanishi chochote ikiwa tutapita mateso bila kujali. Tunaishi katika zama za unafiki mkubwa. Wakati ambapo watu huchangisha fedha kwa ajili ya maskini huku wakiwadharau mioyoni mwao. Wakati ambapo watu huzungumza kwa ufasaha kuhusu mapenzi huku wakiwakanyaga wengine ili kupanda ngazi ya mafanikio. Wakati ambapo watu hutabasamu hadharani lakini wanasaliti faraghani. Ikiwa tutaishi kwa heshima, ikiwa tunataka kuhifadhi asili ya ubinadamu, lazima tuache unafiki huu. Ni lazima tuache kudai upendo huku tukifanya ubinafsi. Ni lazima tuache kuhubiri wema huku tukitembea katika ukatili. Lazima tuache kupiga makofi kwa hisani hadharani huku tukipuuza mateso kwa faragha. Huruma sio huruma. Huruma inasimama kwa mbali na kusema, "Ninajisikia vibaya kwako." Huruma hupiga magoti kando ya mateso na kusema, “Maumivu yako ni maumivu yangu. Machozi yako ni machozi yangu.” Uelewa ndio unaotufanya kuwa wanadamu. Ndiyo unaotenganisha upendo na utendaji, wema na utangazaji, na unyoofu na unafiki. Jamii isiyo na huruma ni msitu, ambapo ni wenye nguvu pekee wanaosalia, na wanyonge huangamia kimya.
Kwa maana mwisho, tunaposimama mbele ya Muumba, hatatuuliza tulipata kiasi gani, tulipanda juu kiasi gani, au tulipata umaarufu gani. Atatuuliza, “Je, ulipenda? Je, ulijali? Uliwahurumia wanadamu wenzako?” Tusisubiri siku hiyo ndio tujibu. Wacha maisha yetu yawe jibu.
